Hommage à Joanna Bogacka

Galeria

Zdjęcia archiwalne Joanny Bogackiej prezentujemy dzięki uprzejmości Teatru Wybrzeże oraz Teatru im. Juliusza Słowackiego w Krakowie.

Strona Teatru Wybrzeże

Strona Teatru im. Juliusza Słowackiego w Krakowie

Lata 60.

Trzy kobiety w strojach zakonnic, pośród nich mężczyzna w wojskowym mundurze zatrzymuje ręką jedną z kobiet

Dwie kobiety w strojach zakonnic siedzą na podłodze i opierają się o drewnianą ławkę

Kobieta w stroju zakonnicy przygląda się dwóm mężczyznom w strojach kapłańskich. Jeden z mężczyzn stoi i trzyma rękę na czole drugiego, siedzącego.

Lata 70.

Czterech mężczyzn i dwie kobiety w strojach z XIX wieku, w eleganckim salonie.

Mężczyzna i kobieta patrzą sobie w oczy. Mężczyzna trzyma w rękach trąbkę.

Kobieta i mężczyzna siedzą obok siebie, kobieta opiera głowę na piersi mężczyzny. Trzymają się za ręce.

Kobieta w długim, białym płaszczu stoi obok klęczącego mężczyzny w czarnym płaszczu

Kobieta w cyrkowym trykocie stoi z pistoletem w ręce nad górą leżących ciał w smokingach i sukniach

Młoda kobieta z warkoczem, w białej sukni, czyta ręcznie pisany list

Młoda kobieta wystawia do przodu lewą dłoń. Mężczyzna patrzy na tę dłoń ze zdziwioną miną.

Znudzona kobieta czyta gazetę. Za nią stoi mężczyzna, podnosi kosmyk jej włosów.

Na pierwszym planie kobieta, patrzy w górę rozmarzonym wzrokiem i coś mówi. Za nią mężczyzna pali papierosa, obok unosi się kłąb dymu.

Skan broszury spektaklu „Karykatury”– strona 1

Skan broszury spektaklu „Karykatury”– strona 2

Kobieta w grubych, czarnych okularach patrzy przed siebie. Za nią mężczyzna w eleganckim stroju przemawia. Ma rozłożone ręce, w lewej dłoni trzyma fajkę.

Młoda kobieta w obcisłym stroju poprawia krótkie spodenki. Za nią trzech mężczyzn w eleganckich strojach stoi prosto i przygląda się kobiecie.

Na pierwszym planie młoda kobieta porusza się energicznie, prawdopodobnie tańczy. Za nią trzech mężczyzn w eleganckich strojach przygląda się jej.

Młoda kobieta opiera się ponętnie o ścianę, stojąc tyłem do trzech przyglądających się jej mężczyzn.

Skan broszury spektaklu „Turandot”– strona 1

Skan broszury spektaklu „Turandot”– strona 2

Skan broszury spektaklu „Turandot”– strona 3

Lata 80.

Dwie kobiety rozmawiają ze sobą na scenie. W tle widać drabinkę.

Kobieta stoi na tle szafy i lustra, i trzyma ręce ku górze. Ma na sobie blond perukę, skąpe body i długie skórzane kozaki.

Mężczyzna i kobieta rozmawiają, trzymają się za ręce. Na pierwszym planie drugi mężczyzna przysłuchuje się rozmowie.

Mężczyzna stoi na fotelu teatralnym i śpiewa. Dwóch mężczyzn przysłuchuje się mu. Siedząca obok kobieta ma zażenowaną minę. Wszyscy trzymają w rękach łyżki.

Kobieta w kapturze zasłaniającym częściowo twarz stoi na tle kilku aniołów i żołnierzy z tarczami z orłem

Kobieta siedzi na kanapie i z obojętnym spojrzeniem pali papierosa. Za nią mężczyzna opiera się o kanapę i mówi. Na pierwszym planie stół z dzbankiem, dwiema filiżankami i tacą z alkoholem.

Trzech mężczyzn i dwie kobiety w strojach z XIX wieku. Mężczyźni rozmawiają między sobą, jedna z kobiet słucha ich rozmowy, druga odwraca wzrok.

Mężczyzna siedzi w fotelu, w rękach trzyma dwie kartki. Na oparciu fotela siedzi kobieta, trzyma mu rękę na ramieniu, uśmiecha się. Na stoliku stoją kieliszek i butelka wina.

Kobieta leży na łóżku, obok niej mężczyzna, trzyma rękę na jej kolanie.

Kobieta na środku przemawia, mając wyciągniętą do przodu lewą dłoń. Wokół niej trzech mężczyzn i kobieta, słuchają jej z uwagą.

Kobieta stoi na środku i śpiewa. Za nią dwaj mężczyźni o znudzonych minach.

Kobieta i mężczyzna siedzą obok siebie. Kobieta przemawia mężczyzna patrzy na nią, trzymając w ręku kieliszek.

Kobieta i mężczyzna rozmawiają. Kobieta jest w białym fartuchu i trzyma w rękach okulary. Za nimi drugi mężczyzna siedzi na taborecie.

Kobieta w krótkiej halce i narzuconym płaszczu opiera się o fortepian. Za nią mężczyzna w białek koszuli trzyma kubek.

Lata 90.

Mężczyzna obejmuje kobietę. On przejęty, ona obojętna.

Kobieta siedzi przed toaletką i celuje z pistoletu do stojącego za meblem mężczyzny. On poddaje się, podnosi ręce do góry.

Mężczyzna i kobieta patrzą na siebie z bliska. On mówi, ona uśmiecha się lekko.

Kobieta siedzi na fotelu bujanym, owinięta kocem. Ma zafrasowaną minę, mówi. Za nią mężczyzna, słucha jej z uwagą.

Kobieta i mężczyzna mają pomalowane na biało twarze. Ona stoi na jednym z wielu krzeseł, ma ręce podniesione, jakby śpiewała.

Kobieta we fraku i cylindrze pali papierosa, wokół kłęby dymu.

Kobieta z groźną miną wskazuje na coś palcem. Za nią smutny mężczyzna, słucha.

Kobieta patrzy ku górze, ciągnie się za włosy. Za nią druga, starsza, naśladuje jej ruch.

Lata 2000

Kobieta siedzi w fotelu, ręce ma oparte na podłokietnikach. Za fotelem stoi mężczyzna, kładzie ręce na rękach kobiety, opiera głowę na jej ramieniu, uśmiecha się lekko.

Kobieta siedzi przy biurku, opiera się rękami o blat

Kobieta w biało-srebrnym czepku i białym stroju do szermierki patrzy w lewo

Kobieta w biało-srebrnym czepku i białym stroju do szermierki patrzy w obiektyw

Kobieta siedzi na szezlongu, podpiera się łokciem. W jej stronę zmierza mężczyzna, opiera kolano na szezlongu.

Dwie kobiety leżą na puszystym, białym dywanie. Jedna ma ciemne okulary i obojętną minę. Druga trzyma w rękach wąski liść palmowy, opiera głowę na udzie pierwszej, ma pogodną minę.

Kobieta i mężczyzna stoją przy stole, na którym są flagi różnych krajów Europy, oraz woda, jabłka i mikrofon. Przysłuchują się z obojętnymi minami czyjejś wypowiedzi.

Kobieta siedzi na kanapie, uśmiecha się. Trzyma za ręce stojącego za nią młodszego mężczyznę bez koszulki.

Kobieta stoi między drabinkami gimnastycznymi, patrzy z uwagą w jakiś punkt. Część szczebli drabinek jest wyłamana.

Materiały prasowe

Skan broszury spektaklu „Karykatury”– strona 1

Skan broszury spektaklu „Karykatury”– strona 2

Skan broszury spektaklu „Turandot”– strona 1

Skan broszury spektaklu „Turandot”– strona 2

Skan broszury spektaklu „Turandot”– strona 3

Mary Stuart (1996) – reż. Waldemar Zawodziński – program – strona 2

Mary Stuart (1996) – reż. Waldemar Zawodziński – program – strona 2

Mary Stuart (1996) – reż. Waldemar Zawodziński – recenzja z „Gazety Wyborczej”

Mary Stuart (1996) – reż. Waldemar Zawodziński – recenzja z „Dziennika Polskiego”

Mary Stuart (1996) – reż. Waldemar Zawodziński – recenzje z „Gazety Krakowskiej” i „Czasu Krakowskiego”

Mary Stuart (1996) – reż. Waldemar Zawodziński – recenzje Karoliny Baumann

Mary Stuart (1996) – reż. Waldemar Zawodziński – recenzje z „Echa Krakowa”

Zdjęcia z planów filmowych – Fototeka

Wróć do strony głównej projektu

Instagram

Dziś, w 88. rocznicę urodzin naszej Patronki, Ag

Dziś, w 88. rocznicę urodzin naszej Patronki, Agnieszki Osieckiej, nasze serca i myśli przepełnia wdzięczność – za to, że była, i za to, że stale z nami jest.Na każdym kroku naszej pracy czujemy Jej obecność. Wydaje się, że gdzieś tam, na swojej małej chmurce, po tamtej stronie lady, czuwa nad naszym Teatrem i dba o to, byśmy w Jej ukochanym Sopocie mogli nadal przekazywać kolejnym pokoleniom magię Jej poezji.Internet pełny jest dziś wspomnień, cytatów i zdjęć tej niezwykłej Poetki. My zaś chcielibyśmy dołączyć do tego chóru głosów i powiedzieć po prostu: Agnieszko, dziękujemy.

Trzeci dzień z rzędu pełna widownia! Dziękujem

Trzeci dzień z rzędu pełna widownia! Dziękujemy 🩵Tych zaś z Państwa, którzy na „Nigdy więcej wojny” nie dotarli bądź chcą posłuchać tego koncertu jeszcze raz, zachęcamy już jutro, w niedzielę, o 19:30, do słuchania @radiogdansk, które na żywo będzie transmitować naszą urodzinową galę 35-lecia Teatru 🩵Transmisja online oraz szczegóły dotyczące częstotliwości dostępne są na stronie Radia Gdańsk oraz na naszym stories.Koncert współfinansowany jest ze środków Fundacji Współpracy Polsko-Niemieckiej.🩵 Mecenasem Teatru jest #Energa z Grupy Orlen 🩵

„Nigdy więcej wojny” będzie artystycznym man

„Nigdy więcej wojny” będzie artystycznym manifestem, uświadomieniem rzeczywistości konfliktów, przesłaniem pokoju i pojednania i mobilizacją do podjęcia publicznej debaty. Nośnikiem wojennej rzeczywistości będą utwory wybitnych polskich, ukraińskich, żydowskich i niemieckich poetów i kompozytorów, na czele z poezją wybitnego Krzysztofa Kamila Baczyńskiego. Ważnym elementem spektaklu będzie narracja w języku polskim, dzięki której każdy z widzów będzie miał szansę dobrze zrozumieć istotę przedstawianych treści.Koncert współfinansowany jest ze środków Fundacji Współpracy Polsko-Niemieckiej.🩵 Mecenasem Teatru jest #Energa z Grupy Orlen 🩵

W repertuarze koncertu znajdą się utwory inspiro

W repertuarze koncertu znajdą się utwory inspirowane twórczością takich poetów jak Krzysztof Kamil Baczyński, Mordechai Gebirtig, Kadya Molodowsky czy Jacek Stanisław Buras. To właśnie poezja, jako uniwersalny język przekazu emocji i myśli, pozwala nam lepiej zrozumieć doświadczenia ludzi dotkniętych wojną.Koncert współfinansowany jest ze środków Fundacji Współpracy Polsko-Niemieckiej.🩵 Mecenasem Teatru jest #Energa z Grupy Orlen 🩵

W kolejnym tygodniu (29.08-01.09) czeka nas muzycz

W kolejnym tygodniu (29.08-01.09) czeka nas muzyczna uczta, ponieważ na scenie pojawią się wyjątkowi wokaliści: Anna Sroka - Hryń, Joanna Knitter, Uliana Savchenko i Andre Ochodlo, a towarzyszyć im będą Atom String Quartet, Ronny Graupe, Marcin Janek, Michał Rorat, Michał Lasota i Adam Żuchowski.Koncert „Nigdy więcej wojny” będzie stanowić upamiętnienie 85. rocznicy wybuchu II wojny światowej, ale także 35-lecie istnienia naszego Teatru. 01.09.1989 bowiem odbyła się premiera spektaklu „Gwiazda za murem”, będącego początkiem wspólnej artystycznej drogi André Hübnera-Ochodlo, Jacka Stanisława Burasa i Jerzego Satanowskiego, i niezmiernie cieszymy się, że współpraca ta trwa do dziś.W koncercie usłyszymy wybitne teksty największych poetów XX wieku, na czele z twórczością Krzysztofa Kamila Baczyńskiego (1921-1944). Osiemdziesiąt lat po śmierci tego genialnego przedstawiciela pokolenia Kolumbów, jego wiersze nadal – niestety – nie tracą na aktualności.W sercu tego projektu płonie jednak płomień pojednania. Mimo bolesnej historii, wierzymy w siłę sztuki, która może nas zjednoczyć. To wezwanie do przebaczenia i budowania lepszej przyszłości. Artyści chcą pokazać, że ludzki duch jest niezwyciężony. Razem możemy stworzyć świat, w którym wojna to przeszłość, a przyszłość to miłość i zrozumienie.Koncert współfinansowany jest ze środków Fundacji Współpracy Polsko-Niemieckiej.🩵 Mecenasem Teatru jest #Energa z Grupy Orlen 🩵

Wyjątkowy koncert złożony z najważniejszych pi

Wyjątkowy koncert złożony z najważniejszych piosenek Artystki z płyty „Renata Przemyk i Mężczyźni” zaaranżowanych na kwartet. Jeden z projektów specjalnie stworzonych w ramach jubileuszu 30-lecia pracy artystycznej.Charyzmatyczna, mroczna, a jednocześnie wiecznie uśmiechnięta, hipnotyzująca spojrzeniem, zagadkowa i prowokująca do myślenia, Renata Przemyk nie pozostawia słuchaczy obojętnymi. Od ponad trzydziestu lat z niespożytą energią gra koncerty, nagrywa kolejne płyty. Głosem raz czystym raz chropawym, w pięknej balladzie czy ostrym rockowym numerze przekazuje słuchaczom emocje w najczystszej postaci. Wychodząc w swej muzyce od surowego, post-punkowego brzmienia, poszerza konsekwentnie instrumentarium, eksperymentuje z brzmieniami i jest współproducentem własnych płyt.🩵 Mecenasem Teatru jest #Energa z Grupy Orlen 🩵

Zapisz się do naszego newslettera, by otrzymywać informacje dotyczące repertuaru