Reżyseria i scenografia - André Hübner-Ochodlo 
Przekład - Andrzej Chojecki
Muzyka - Przemysław Gintrowski
Kostiumy - Helga Kümper
Realizacja scenografii - Sławomir Wymysłowski
Współpraca - Renata Wojno, Józef Tykarski, Olga Piotrowska
Rekwizyty - Helga Kümper, Matthias Keller
Etiudy filmowe powstały dzięki pomocy Fundacji VIDEO STUDIO GDAŃSK
Realizator filmowy - Wojciech Ostrowski
Współpraca dramaturgiczna - Mira Michałowska, Beat Kunz
Obsada:
Katarzyna - Ewa Kasprzyk
Jenna - Marzena Trybała
Frank - Jacek Mikołajczyk
Tomasz - Marek Richter

W finale ciasne, sterylne białe pomieszczenie, pełne sztucznej urody plastykowych przedmiotów, otworzy się na morze. Frank, który chwilę wcześniej zaciskał dłonie na szyi żony, odchodzi, opuszcza ten "statek nienawiści" (okna jego mieszkania są okrągłe jak okrętowe bulaje, w ścianach widać metalowe nity). To scena symbolicznego zmartwychwstania mężczyzny, który uwolnił się od wyniszczającego, zamienionego w teatr okrucieństwa związku, oczyści się z jego trujących wyziewów.
Spektakl buduje (...) ciekawy pomysł inscenizacyjny, włączający w materię teatru obraz filmowy, na którym zarejestrowano zdarzenia wcześniejsze od tych rozgrywanych na żywo. Inwersja czasowa (akcja na scenie rozwija się linearnie, podczas, gdy urywki na ekranie cofają ją w coraz odleglejsza przeszłość) narzuca wykonawcom niezwykle trudne zadanie. Zakłóca proces budowania postaci, każąc aktorom wejść od razu w samo jądro istnienia, ze świadomością filmowej przeszłości bohaterów, której konsekwencją są działania na scenie. Jak zwykle jednak w tym teatrze, reżyserowi udało się wyzwolić w zespole najbardziej ekstremalne emocje, które wyrywają widzów z letargu. Z teatru André Hübnera wychodzi się zazwyczaj w poczuciu własnej nikczemności.Joanna Chojka, Tygodnik Powszechny

Nie można zatrzymać kogoś na siłę. Tak jak jakby bawić się piaskiem...Jeżeli zaciśniesz dłoń, to się rozsypie. Jeżeli będziesz trzymać dłoń otwartą - będzie leżał.Lars Norén, "Demony"

"Reżyser André Hübner-Ochodlo, aby zdynamizować akcję "Demonów", trochę ją odrealnić, poszczególne sceny sztuki przeplatał sekwencjami filmowymi. Ten ryzykowny zabieg ma jednak w tym przypadku swoje uzasadnienia."Jan Bończa - Szabłowski, Rzeczpospolita 1998

"Demony" to wnikliwie, brutalne studium przepoczwarzanego uczucia. Atmosfera tego dramatu po brzegi wypełnionego cierpieniem jest jak deliryczna wizja, przerażający wytwór chorego umysłu. Umysłu, którego karmi się jednak prawdą jak najbardziej prawdziwą. Jak zwykle twórcy z Teatru Atelier nie zawiedli. Zawsze udaje mi się z ciężkich gatunkowo sztuk wydobyć najgłębsze treści w najlepszym wydaniu. Bratumiła Pawłowska, Życie na fali

To sztuka pełna półtonów, niuansów, a równocześnie nieustannego prowokowania widza. Nie ma spraw obojętnych. Rzeczy dobre istnieją pozornie, złe mogą zdominować życie na długo. Alina Kietrys, Głos Wybrzeża